Διαβάζοντας την ιστορία του σακχαρώδη διαβήτη, διαπιστώνουμε την τεράστια προσπάθεια του ανθρώπινου γένους να διαλευκάνει την αιτία της γλυκοζουρίας και να αποτρέψει τον θάνατο από διαβήτη. Η πρώτη ινσουλίνη που χρησιμοποιήθηκε, έσωσε τη ζωή του παιδιού που έπασχε από τύπου 1 διαβήτη. Έκτοτε η ινσουλίνη σώζει εκατομμύρια διαβητικούς αφού στον τύπο 1 είναι απολύτως αναγκαία.
Τι συμβαίνει όμως στο τύπο 2 διαβήτη που εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες?

Περισσότερα...

Όταν μία γυναίκα εμφανίσει για πρώτη φορά διαβήτη στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τότε λέμε ότι εμφανίζει διαβήτη κυήσεως (gestational diabetes). Κατά την κύηση εκκρίνονται ορμόνες (κορτιζόλη, προγεστερόνη, οιστραδιόλη, προλακτίνη) που αυξάνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα κυρίως κατά την 24^η-28^η εβδομάδα. Όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να διατηρήσει τα επίπεδα του σακχάρου σε φυσιολογικά επίπεδα τότε εμφανίζεται ο διαβήτης στην κύηση. Εμφανίζεται στο 4% των κυήσεων και σχετίζεται με την παχυσαρκία. Μετά τον τοκετό η διαταραχή υποχωρεί όμως, μελλοντικά η γυναίκα έχει αυξημένες πιθανότητες (40 %) να εμφανίσει σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Περισσότερα...

Όταν ο διαβήτης διαγνωσθεί στα παιδιά τότε πρόκειται για διαβήτη τύπου 1. Σε αντίθεση με το διαβήτη τύπου 2 που αφορά τους ενήλικες, ο τύπος 1 διαβήτη δεν μπορεί να προληφθεί, δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε.  Στο νεανικό λοιπόν διαβήτη ο οργανισμός παράγει αντισώματα τα οποία καταστρέφουν τα βήτα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Έτσι τα παιδιά δεν παράγουν καθόλου ινσουλίνη και γι αυτό πρέπει για την υπόλοιπη ζωή τους να κάνουν ινσουλίνη. Μέχρι την ανακάλυψη της ινσουλίνης τα παιδιά ήταν καταδικασμένα να χάσουν τη ζωή τους. Σήμερα με τις σύγχρονες ινσουλίνες που διαθέτουμε τα παιδιά αναπτύσσονται κανονικά χωρίς να υστερούν σε τίποτα από τους συνομηλίκους τους.

Περισσότερα...

Ο διαβήτης αγαπητοί φίλοι είναι μία νόσος που χαρακτηρίζεται από αύξηση του σακχάρου αίματος. Η αύξηση αυτή οφείλεται στη μειωμένη έκκριση της ινσουλίνης από το πάγκρεας αλλά και στην ελάττωση της δράσης της υπάρχουσας ινσουλίνης. Και στους δύο τύπους διαβήτη ο στόχος πρέπει να είναι η διατήρηση του σακχάρου σε επίπεδα όσο το δυνατόν κοντά στα φυσιολογικά. Αυτό επιτυγχάνεται στο τύπο 1 μόνο με χορήγηση ινσουλίνης 4-5 φορές την ημέρα, ενώ στο τύπο 2 με χορήγηση χαπιών με ή χωρίς ινσουλίνη. Όσοι διαβητικοί τύπου 2 επανέρχονται σε φυσιολογικό σωματικό βάρος μειώνουν δραστικά την αντιδιαβητική τους αγωγή ή και τη διακόπτουν ακόμα.
Τα αντιδιαβητικά δισκία χωρίζονται σε κατηγορίες αναλόγως του τρόπου δράσης τους. Αν τα επίπεδα του σακχάρου με τη συγκεκριμένη αγωγή είναι αυξημένα είτε αυξάνουμε τη δοσολογία τους είτε προσθέτουμε φάρμακο διαφορετικής κατηγορίας. Τα αντιδιαβητικά φάρμακα είναι τα εξής:

Περισσότερα...